Yeryüzünde birlikte yürüyen (şimdilik) iki insan olarak, doğadan ve doğamızdan tecrit edilmemize üzülüyoruz. İnsanı doğa üzerinde tahakküm kuran bir sultan değil, doğanın diğer unsurları kadar eşit bir parçası olarak görüyoruz. Varsa diğer canlılardan tek bir farkımız, o da doğanın emanetçisi olmamızken, herşeyi bu kadar hoyrat bir şekilde tüketiyor olmamız bizi yaralıyor. Evet, insan ne yazık ki bu dünyadaki en zararlı varlık, iflah olmaz bir şekilde tüm tahrip edici beşer özelliklerini sergiliyor ve bu şekilde yaşamaya devam edip doğayla ilişkisini düzeltmedikçe kendi sonunu da davet ediyor.

Biz 4,5 milyar yıl yaşındaki bu dünyaya 25-30 yıl önce geldik, en fazla 70 yıl sonra da öleceğiz. Yani bir hiç kadar kısa ömrümüz var. Bu kısacık misariflikte ev sahibine saygısızlık etmeyelim diyoruz. Bu dünyaya topraktan geldik, topraktan besleniyoruz ve yine toprak olacağız. O yüzden toprakla dostluğumuzu tazeleyelim istiyoruz.

Modern zamanlara denk geldiğimiz için yaşamımız bir koşturmacayla geçiyor. Devasa bir hız makinasının deli gibi işleyen dişlilerinden birisi olmak yerine, zamanı yavaşlatalım ve Allah'ın bize verdiği nimetlerin farkına varalım istiyoruz. Bunu yaparken de yeni tanıştığımız ve çok hoşumuza giden permakültür etiğinde olduğu gibi i. yeryüzününün üzerine titreyelim, ii. insanın üzerine titreyelim ve iii. ürettiğimiz artı değeri yeryüzünün diğer unsurlarıyla paylaşalım istiyoruz.

Bu niyetlerle çıktık bu yola, inşallah umduğumuzdan daha güzel bir serüven olur.